نشست «فراز و نشیب کشورهای زبان‌ویژه در ترویج بین‌المللی کتاب» در نمایشگاه کتاب تهران با تاکید بر اینکه آشنایی ایرانیان با ادیبان تاجیکستان به‌رغم زبان مشترک اندک است، برگزار شد.

لزوم تسهیل‌گری در حوزه ترجمه

در ابتدای این نشست، محمد اکبری در خصوص فعالیت‌های تسهیل‌گری که در حوزه ترجمه انجام شده است، گفت: ما در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی چند محور را دنبال می‌کنیم. مخاطب‌شناسی از اولین ارکان آن است. برخی از مولفان محترم کتاب را برای مردم ایران می‌نویسند. یکی از فعالیت‌هایی که مرکز برای خود تعریف کرده، این است که فضای بین‌الملل را به تدوین‌گران آثار معرفی می‌کند. همچنین تدوین کتاب را به سمتی هدایت می‌کند که آثار در سطح بین‌الملل شناخته شود. انتخاب موضوعات برتر قدم دوم است. ما تعدادی موضوع برتر برای معرفی در سطح بین‌الملل داریم. طبیعتا در این بخش افراد و نهادهای مختلف ادعای درست یا نادرستی دارند. ادعاهای درست را پذیرا هستیم و به اطلاع ناشران بین‌الملل می‌رسانیم. اما برخی از مولفان و ناشران انتظار دارند آثار دست چندم خود را در سطح بین‌الملل معرفی کنند. اینکه توقع داشته باشند از بیت‌المال برای معرفی آن مصرف شود توقع بی‌جایی است.

وی افزود: در بخش بعدی فعالیت‌های مرکز می‌توانم به متن فارسی و زبان مخاطب اشاره کنم. دو فعالیت عمده در این زمینه داریم. اول اینکه در زبان‌هایی که مترجم به اندازه کافی نداریم، مترجمان بیشتری در این زمینه تربیت کنیم. دوم اینکه فعالیت‌های ترجمه‌ای را به مترجمان بومی بسپاریم. یعنی آثاری که حرفی برای گفتن دارند توسط مترجمان دست اول ترجمه شوند. گفته می‌شود که شاید مترجم بومی برخی اصطلاحات را متوجه نشود، تدبیری که در این خصوص اندیشیدیم این است که متن کتاب توسط یک ویراستار هم چک و نواقص کار رفع شود.

 آشنایی ما به رغم زبان مشترک کم است. ما از شاعران و داستان‌نویسان تاجیکستان دو سه نفر را بیشتر نمی‌شناسیم. چند سال قبل که بهمنیار نویسنده تاجیک از دنیا رفته بود، من هیچ منبع فارسی زبانی درخصوص او پیدا نمی‌کردم. نهادهای متولی امر باید این موضوع را پیگیری کنند اما کوشش‌های فردی بیشتر جواب می‌دهد.

کردر گفت: در عین اینکه باید مخاطب و علاقه او را بشناسیم باید ببینیم چه متونی از ایران به کشورهای دیگر می‌رود. با بررسی‌های که انجام دادم، دیدم که بیشتر متن‌ها تخصصی بوده. البته موضوع مخاطب بسیار مهم است. بارها در نمایشگاه‌ها و نشست‌ها دیدم افرادی که به ایران می‌آیند علاقه دارند تصویری از ایران داشته باشند که تا به حال ندیده‌اند. ترکیه در حوزه‌های بین‌المللی بیشتر وارد شده اما اگر بخواهیم راجع به نسبت ادبیات ترکیه و ایران صحبت کنیم محدود به چند نویسنده انگشت‌شمار خواهیم شد. آنچه ما از ادبیات ترکیه می‌شناسیم از ترکیه وارد نشده، بلکه از ترجمه آثار نویسندگانی چون اورهان پاموک به زبان انگلیسی او را شناختیم. کتاب دین و دولت در ترکیه به‌خاطر اینکه مخاطب این کتاب برای من مجهول بود فقط یک‌بار چاپ شد. البته ما نقاط پیوند زیادی داریم که مهم‌ترین آن مولانا است. ما یک شخصیتی چون ابوالقاسم لاهوتی داریم که می‌تواند منبع اتفاقات مهمی باشد اما هنوز یک اثر جامع از او نداریم.

رحمان علی میرعلیزاده، رئیس اداره طبع‌ونشر و مطبوعات وزارت فرهنگ تاجیکستان در تایید سخنان مرتضی کاردر گفت: تاجیکستان بیش از سی سال است که به استقلال رسیده. راجع به ابوالقاسم لاهوتی باید بگویم که او از شاعران دوستداشتنی تاجیکستان است. اولین باری که من به ایران آمدم دیدم که مردم ایران او را کم می‌شناسند. امروز مردم مشتاق هستند که دیوان او را در دست داشته باشند.

گنج خاطرنشان کرد: ما نباید فقط به کتاب به‌عنوان یک پل نگاه کنیم. به‌عنوان مثال سریال‌های ایرانی در ترکیه و برعکس مخاطبان خود را دارند. فیلم‌های ایرانی به‌عنوان یک اثر آلترناتیو در برابر آمریکا مطرح می‌شود. در کنار معرفی نویسندگان که جایزه نوبل دارند، ما هم می‌توانیم به‌عنوان کشورهای همسایه یک چنین برنامه و جایزه‌ای را برای معرفی نویسندگان و اندیشمندان خود برگزار کنیم. در آخر به دو موضوع اشاره می‌کنم. ما در ترکیه نمی‌توانیم بفهمیم که جوان ایرانی چه چیز را می‌خواهد مطالعه کند. این امکان باید توسط ناشران محلی صورت گیرد که انتخاب کنند چه کتاب‌هایی در کشور مقصد منتشر شود. علاوه بر اینکه باید ارتباط و تبادل تجربیات را زیاد کرد باید بین مرزها تسهیل‌گری صورت گیرد تا درگیر محدودیت‌های مرزی بین دو کشور نشویم.

کاردر در جمع‌بندی این مراسم گفت: من همچنین به صلاح‌الدین عینی از ادیبان تاجیکستان اشاره می‌کنم. امیدوارم با رخدادهای جدید به تعاملات جدید نزدیک شویم. دست‌کم کتابفروشی ایران در دوشنبه فعال شود تا کتاب‌های روز ناشران ایرانی در تاجیکستان قابل دسترس باشد. من و بسیاری از دوستان تلاش‌های زیادی برای تاسیس یک کتابفروشی ایرانی در استانبول کردیم. چون برای هربار ارسال محصول به استانبول به مشکلات زیادی برخوردیم.