کتاب «مبانی زیبایی‌شناسی در عرفان اسلامی»، به عنوان کتاب درسی برای دانشجویان رشته‌های هنر، ادیان، عرفان و عرفان اسلامی تدوین شده است. این کتاب با بخش تعاریف و کلیات آغاز شده که نویسنده در آن به طور مفصّل به تعریف مبانی، تعریف زیبایی و تعاریفی دیگر در این راستا پرداخته است. چهار فصل دیگر این کتاب شامل عنوان‌های: مبانی معناشناختی، مبانی هستی‌شناختی، مبانی معرفت‌شناختی، و مبانی ارزش‌شناختی است.
مؤلّف کوشیده است که هر مبنا را در قالب فصلی جداگانه و با ساختاری منطقی، مورد بررسی قرار دهد. هم‌چنین از مسائل اصلی مطرح‌شده در این کتاب، می‌توان به تبیین رابطه‌ی عرفان و زیبایی و یافتن منابع قرآنی مبانی زیباشناسی که عرفان راستین از آن بهره‌مند شده است، اشاره کرد. نویسنده در این کتاب می‌نویسد: «زیبایی‌شناسی در عرفان اسلامی مبتنی بر مبانی و اصول منبعث از کتاب و سنّت است و در حوزه‌هایی هم‌چون مبانی معناشناختی، معرفت‌شناختی و ارزش‌شناختی مورد توجّه است. برای نمونه در حوزه‌ی مبانی هستی‌شناختی، خداوند اصل و منبع زیبایی در تمام عوالم هستی است و عالم، جلوه‌ی جمال الهی و دارای بُعد قدسی است. هرچه در عالم وجود می‌گنجد، خواه در نمود ناسوتی یا عوالم غیبی، نمودی از وجود واحد بسیط و متّصف به همه‌ی صفات و اسماء الهی و از جمله متّصف به صفت جمال و زیبایی است. از این رو عارفان به سریان زیبایی در همه‌ی هستی معتقدند و آن را از هرگونه زشتی و نازیبایی تکوینی بری می‌دانند». این کتاب می‌کوشد تا مبانی و اصول علمی زیبایی‌شناسی در آثار عارفان مسلمان را که ریشه در کتاب و سنّت دارد، استخراج و بررسی کند. همان‌طور که از عنوان انتظار می‌رود، تلاش این نوشتار معطوف به افق‌گشایی از چهره‌ی مبانی زیبایی‌شناسی عرفانی، به مساعدت وحی به عنوان برترین ادراک یقینی و معرفت‌بخش، در آثار عرفانی است.
|