این کتاب از جمله‌ی آثار فارسی در موضوع علوم قرآنی است که با استناد به آیات، به معرّفی قرآن کریم از زبان قرآن کریم می‌پردازد. نویسنده در مقدّمه، هدف از نگارش این کتاب را، آشنا کردن مسلمانان و افزایش معلومات خوانندگان در خصوص قرآن کریم از زبان خود قرآن دانسته است. این کتاب مشتمل بر یک مقدّمه و هشت فصل است. هم‌چنین در هر فصل، مهم‌ترین عنوان‌ها درباره‌ی یک موضوع خاص، با نگاه به آیات قرآن کریم مطرح شده است. نویسنده در نگارش این اثر، تمام آیات مربوط به قرآن کریم مختص به معرّفی قرآن را جمع‌آوری نموده و سپس موضوعات مختلف را از آن استخراج کرده است. مؤلّف در شرح و تفسیر آیات مربوط به موضوعات گوناگون، با رعایت اختصار از خود آیات و تفاسیر معتبر استفاده نموده است. مقدّمه‌ی این کتاب با ذکر دو بیت از مخزن‌الأسرار نظامی در فضیلت بسم‌الله و ابیاتی از اشعار مؤلّف در فضیلت ثقلین آغاز شده است.
نویسنده در این کتاب در تبیین دو نام از نام‌های قرآن کریم (مصدّق و مهیمن) چنین می‌نویسد: «قرآن کریم، مصدّق و گواهی‌دهنده بر حقّانیت کتاب‌های آسمانی قبل از خود است. اگر تصدیق قرآن کریم نبود، حالات انبیاء پیشین و کتاب‌های آسمانی آن‌ها در اثر تحریف و تکذیب اقشار مختلف، به فراموشی سپرده می‌شد و یا در حدّ یک قصّه و اسطوره در ذهن‌ها می‌ماند. امّا قرآن با بیان زندگی و کلمات انبیاء و کتاب‌های آن‌ها، و تکریم کتب آسمانی پیشین، ضمن تصدیق آن‌ها، حافظ و مهیمن ادیان پیش از خود گشته است».
|