تحقیق حاضر که با عنوان «فلسفه‌ی فلسفه‌ی اسلامی» (نظریه‌ی ضرورت نوآوری در فلسفه‌ی اسلامی و تأسیس حکمت نوین اسلامی) ارائه شده، با رویکردی تاریخی و منطقی به برخی از پرسش‌ها در حوزه‌ی توصیف، تحلیل و آسیب‌شناسی ساختاری و محتوایی، و چیستی و چگونگی مکاتب و جریان‌های فلسفه‌ی اسلامی نظیر حکمت‌های مشاء، اشراق، یمانی، متعالیه، نوصدرایی و... پاسخ می‌دهد. علاوه بر مباحث یادشده، چیستی فلسفه‌ی اسلامی در نگاه عالمان دینی معاصر چون: «علامه طباطبایی»، «استاد مطهری»، «آیت‌الله جوادی آملی»، «آیت‌الله مصباح یزدی»، «علامه حسن‌زاده‌ی آملی» و... نیز در این کتاب به چشم می‌خورد. مؤلّف ضمن مرور این‌همه، روش پیشنهادی خود (حکمت نوین اسلامی) را نیز در حوزه‌ی «فلسفه‌ی فلسفه‌ی اسلامی» ارائه داده است.
کشف چهار مدل از فلسفه‌های مضاف به علوم و امور با رویکرد تاریخی یا منطقی، تأسیس دو مدل از فلسفه‌های مضاف به علوم و امور با رویکرد تاریخی و منطقی (نظریه‌ی دیدبانی)، تأسیس فلسفه‌ی فلسفه‌ی اسلامی، تحلیل و ارزیابی و نقد تعاریف فلسفه‌ی اسلامی، ارائه‌ی تعریفی جدیدی از حکمت نوین اسلامی با عنوان حکمت خودی، تطبیق حکمت خودی با نظام‌های فلسفی و علمی مشابه، تبیین واژه‌های کلیدی و نظام‌مند کردن تعاریف فیلسوفان، و... از جمله‌ی نوآوری‌ها و نقد‌های مطرح‌شده در این کتاب است که در هشت گفتار سامان یافته است. توجّه تاریخی و تحلیلی به مکاتب فلسفی و ارائه‌ی تعریف و تبیین ساختاری جدید از فلسفه‌ی اسلامی و هم‌چنین توجّه به چیستی بنیاد فلسفه‌ی یونان و نظریات فلسفی غرب و مطالعه‌ی تطبیقی فلسفه‌ی اسلامی با مکاتب فلسفی دیگر، از ویژگی‌های مهمّ این اثر علمی محسوب می‌شود.
|