امام، اخلاق و سیاست، نام کتابی‌ست درباره‌ی اخلاق و نسبت آن با سیاست از دیدگاه امام خمینی(ره). نویسنده با این باور که اخلاق، جایگاه ویژه‌ای در نظام فکری امام خمینی(ره) دارد، بحث خود را آغاز نموده و نشان داده است که ایشان به سیاست به‌مثابه‌ی امتداد اخلاق می‌نگریسته، آن را از منظری اخلاقی می‌دیده، و معتقد بوده است که سیاست با همه‌ی پیچیدگی‌هایی که دارد، می‌تواند و باید اخلاقی باشد. نویسنده با طرح این پرسش که «زیرساخت‌های نظام اخلاقی چیست؟»، گریزی به نظرات امام خمینی(ره) زده و تلاش کرده آموزههای اساسی اخلاقی در کلام و گفتار او را استخراج کند و با طرح دیدگاه‌های معارض و مخالف، به ریشهیابی و پردازش رابطه بین اخلاق و سیاست بپردازد.
این کتاب در سه فصل به رشته‌ی تحریر درآمده است. بخش اوّل کتاب در حقیقت با تأکید بر وجود توأمان سیاست و اخلاق در شخصیت امام خمینی(ره) به تبیین منظومه‌ی اخلاقی او و نوع نگرشش به موضوع اخلاق میپردازد. نویسنده در این بخش با طرح دیدگاه‌های خوش‌بینانه‌ی روسو و دیدگاه‌های بدبینانه‌ی هابز به مقوله‌ی اخلاق، دیدگاه جامع امام خمینی(ره) را در این خصوص طرح می‌کند. در مبحث دوم، نویسنده به بحث در مورد نسبت اخلاق و سیاست پرداخته و با طرح نسبت‌های مختلف مطرح‌شده بین اخلاق و سیاست، به بررسی و توضیح دیدگاه‌های رایج در این باب میپردازد: دیدگاه «عدم وجود هیچ‌گونه نسبتی میان اخلاق و سیاست»، این دیدگاه که «اخلاق تابع متغیّر سیاست است»، و بالأخره دیدگاه «اخلاق در جای خود و سیاست نیز در جای خود». بخش سوم کتاب به موضوعاتی هم‌چون: عینیّت اخلاق و سیاست، اخلاق سیاسی چگونه است؟، اخلاقیات یک سیاستمدار چگونه باید باشد؟، و... اختصاص دارد. نویسنده معتقد است که اگر سیاستمدار ساده‌زیست نباشد و وابستگی اقتصادی یا فساد مالی یا سیاسی داشته باشد، نسبت به منافع ملّت بیتفاوت خواهد بود.
|